حروف زبان چینی و دانستی های آن

چه تعداد حروف زبان چینی وجود دارد؟

ممکن است جواب این سوال پیچیده‌تر از آنچه که فکر می‌کنید باشد، شاید حتی پیچیده‌تر از خود کاراکتر‌ها ..!

پاسخ کوتاه به یک سوال بزرگ، می‌تواند دارای 7000 ، 54.678 و 106.230 تعداد کاراکتر باشد. نمی‌دانید چگونه این امکان پذیر است؟ 

حروف چینی و شماره‌ی آن‌ها

چین همیشه “بزرگ‌تر از زندگی بوده‌است” زمانی که به اعداد و مقادیر می‌رسد. به هر حال، این کشور بیش‌ترین جمعیت را از هر کشور دیگری دارد. پس تعجبی ندارد که زبان آن به همان اندازه وسیع شده‌است! اما دقیقا چه قدر بزرگ است؟

نمودار کاراکتر‌های مورد استفاده‌ی چینی مدرن به طور کلی وجود 7000 کاراکتر را تعریف می‌کند! اگر فکر می‌کنید این تعداد زیاد است، از شنیدن این نکته به استناد مجموعه‌ی کاملی از کاراکتر‌های چینی “Hanyu Da Zidian” (汉语大字典; Hànyǔ dà zìdiǎn) ، شگفت زده خواهید شد که تعداد کاراکتر‌های موجود در واقع 54،678 است! اما اگر شما فردی هستید که عاشق یک چالش است، فرهنگ لغت چینی‌ای به نام “Yìtǐzì zìdiǎn” (异体字字典) وجود دارد که دارای تعاریفی برای 106،230 حروف زبان چینی است!

اما خوشبختانه، نیازی به نگرانی نیست. سند دیگری به نام نمودار کاراکتر‌های مشترک چینی‌های مدرن وجود دارد که فقط شامل 3500 کاراکتر است، این نصف مقدار موجود در نمودار اول است. برای آسان‌تر کردن امور، احتمالاً به 1000 مورد آن احتیاج ندارید، زیرا آن‌ها کاراکتر‌های کم کاربردی به حساب می‌آیند.

اگر می‌خواهید زبان چینی را یاد بگیرید و در آزمون رسمی زبان چینی Hànyǔ Shuǐpíng Kǎoshì 汉语水平考试 (که به عنوان HSK نیز شناخته می شود) شرکت کنید ، برای گذراندن امتحان در بالاترین سطح فقط به دانستن 2600 کاراکتر نیاز دارید.

و اگر این کافی نیست، این واقعیت‌های جالب را بررسی کنید:

با ۲۵۰۰ کاراکتر می‌توانید ۹۷.۹۷ % از زبان نوشتاری روزمره را بخوانید.

با ۳۵۰۰ نویسه می‌توانید تا ۹۹.۴۸ % را بخوانید که به معنی همه چیز است.

حتی راحت‌تر است بدانید که تنها با ۹۰۰ کاراکتر می‌توانید در واقع ۹۰ % از یک روزنامه را بخوانید.

دسته‌بندی حروف زبان چینی

کاراکترها به دو گروه تقسیم می‌شوند. اولین نقاشی‌های باستانی، این کاراکتر‌ها از نقاشی اشیاء در زندگی روزمره احتمالاً بیش از 10،000 سال پیش گرفته شده اند. در دوره 5000 تا 6000 سال پیش این تصاویر با نمادهای غیرمستقیم و انتزاعی افزوده شده است.

پادشاهی‌های مختلف در منطقه چین از کاراکتر‌های مختلفی استفاده می‌کردند و همه این‌ها کاملاً گیج کننده می‌شد. این کشف نوشتن روی استخوان‌های اوراکل از دوره اواخر سلسله شانگ (۱۲۰۰ سال پیش از میلاد) بود که به دانش کاراکتر‌های مورد استفاده در دوران باستان بسیار افزوده است.

در این زمان کاراکترها عمدتا به صورت تصویری باقی ماندند، در آن زمان و در دوره بعدی (سلسله هان) کاراکتر‌ها شروع به ترکیب مؤلفه‌هایی کردند که نشان می‌دهد چگونه باید تلفظ شوند (قسمت آوایی).

تا آن زمان با نگاهی به یک کاراکتر هیچ مشکلی برای چگونگی گفتن آن وجود نداشت. امروزه حدود 80٪ از کاراکتر‌ها دارای بخش آوایی هستند که نحوه تلفظ آن را نشان می‌دهد.

آواها در طول قرن‌ها تغییر کرده و شناخت قسمت آوایی، راهنمای قابل اعتماد برای تلفظ نیست. و همچنین در مؤلفه‌های آوایی تعداد کمی از مؤلفه‌های “معنی” یا “تعیین کننده” وجود دارد.

از زمان سلسله هان، کاراکتر‌های اصلی بیش از 2000 سال تقریباً بدون تغییر باقی ماندند، اما کاراکتر‌های جدید مورد نیاز هستند و کاراکتر‌های باستانی از کار افتادند.

نوشتن مقامات و محققان متفاوت از روزمره‌ی مردم بوده است و اصطلاح “لاتین چینی” برای ایجاد اتحاد به اروپا به کار رفته است که تنها نخبگان تحصیل کرده از لاتین استفاده می کنند.

در طول قرن‌ها، تصاویر اصلی به دلیل سهولت در نوشتن با قلم مو ساده شده است.

منشاء حروف چینی

بر اساس این منبع می توان گفت طبق سنت، Cang Jie  仓 颉 بود که کاراکتر‌ها در زمان امپراتور زرد ابداع شد. وی رد پاها از حیوانات و پرندگان را مشاهده کرد و فهمید که شکل آن چگونه حیوان را شناسایی کرده ‌است.

از این ایده او همان اصل را برای ابداع تصاویر برای بسیاری از اشیاء روزمره (خورشید، ماه، زمین، ابرها، پرندگان، حیوانات و غیره) به کار برد. این کاراکترها (象形 xiang xing اشکال تصویری) راهشان را به طرف ژاپنی (کانجی) و خطوط کره‌ای (همنشاء حروف چینی

طبق سنت، Cang Jie  仓 颉 بود که کاراکتر‌ها در زمان امپراتور زرد ابداع شد. وی رد پاها از حیوانات و پرندگان را مشاهده کرد و فهمید که شکل آن چگونه حیوان را شناسایی کرده ‌است.

از این ایده او همان اصل را برای ابداع تصاویر برای بسیاری از اشیاء روزمره (خورشید، ماه، زمین، ابرها، پرندگان، حیوانات و غیره) به کار برد. این کاراکترها (象形 xiang xing اشکال تصویری) راهشان را به طرف ژاپنی (کانجی) و خطوط کره‌ای (هانگول) به راه انداختند، بنابراین یادگیری کاراکتر‌های چینی به شما کمک می‌کند کمی زبان ژاپنی و کره‌ای را متوجه شوید.انگول) به راه انداختند، بنابراین یادگیری کاراکتر‌های چینی به شما کمک می‌کند کمی زبان ژاپنی و کره‌ای را متوجه شوید.

 ویژگی حروف زبان چینی چیست؟

در اینجا یک راه برای بررسی آن وجود دارد: مثلاً کلمه انگلیسی “unexpected” (غیر منتظره) را در نظر بگیرید.

بیایید آن را به واحدهای کوچکتری از معنا تقسیم کنیم: [UN]-[EXPECT]-[ED]

حروف زبان چینی شبیه این سه بخش هستند. در چینی UN یک کاراکتر خواهد بود، EXPECT کاراکتری دیگر و ED کاراکتر بعد است، پس کلمه‌ی “unexpected” یک کلمه 3 کاراکتری در چینی خواهد بود.

آرایش حروف چینی

کاراکتر‌ها درون یک مربع نامرئی کشیده می‌شوند که مرزهای آن را مشخص می‌کند. بنابراین همه‌ی آن‌ها تقریباً به همان اندازه هستند و در واقع می‌توانند مانند آجر جمع شوند. یک متن چینی مانند یک شبکه کاراکتر است. کودکان چینی وقتی نوشتن را تمرین می‌کنند از کاغذ شبکه استفاده می‌کنند. به آن‌ها آموزش داده می‌شود كه به نسبت و جایگاه کاراکتر‌ها در میدان مجازی دقت كنند.

کاراکتر یک نقاشی تصادفی نیست، این کار از ضربات صورت می‌گیرد. ۶ شرط اصلی برای آن‌ها وجود دارد که چندین متغیر دارند و ضربات می‌توانند با هم ترکیب شوند تا ضربه‌های بیشتری ایجاد کنند. اما ایده اصلی این است که بسیاری از کاراکتر‌ها از تعداد کمی از ضربات ساخته شده‌اند.

ضربات نام‌هایی دارند. تنها با نامگذاری این ضربه‌ها، می‌توان هر کاراکتر دیگری را توصیف کرد.

کاراکتر‌های پیچیده را می‌توان در سطح بالاتری نسبت به ضربات تقسیم کرد. چندین روش وجود دارد که در آن‌ها کاراکتر‌ها می‌توانند به قطعات تقسیم شوند.

نکته مهم که باید به یاد داشته باشید این است که یک جز در یک کاراکتر می‌تواند یکی از این عملکردها را به خود اختصاص دهد:

مؤلفه‌ی معنی (به معنی کاراکتر اضافه می‌کند)

مؤلفه‌ی صدا (نشانه‌ای از تلفظ برای کاراکتر را نشان می‌دهد)

مؤلفه‌ی خالی (فقط برای مشخص کردن کاراکتر از کاراکتر‌های دیگر وجود دارد)

بسیاری از کاراکتر‌های چینی ۲ جز دارند، یکی برای نشان دادن تلفظ، و دیگری برای نشان دادن معنی است. حتی پیچیده‌ترین کاراکتر چینی با ۵۶ ضربه می‌تواند به اجزای آشنا شکسته شود.

مولفه‌ها و حرکات، پایه‌ای هستند که همه‌ی کاراکتر‌های چینی بر اساس آن‌ها ساخته می‌شوند.

هنگامی که شما این قطعات ساختمان را کنترل می‌کنید، می‌توانید هر گونه کاراکتر را به طور موثر تجزیه و تحلیل کنید.

خوشنویسی چینی: هنر نوشتن

تنها فرهنگ غنی و پویایی مانند چین می‌تواند یک زبان مکتوب را هم از نظر محتوا و هم از نظر شکل آن توسعه دهد. این مقاله را دنبال کنید. 

خطاطان چینی برای ساختن آثار هنری مبتنی بر کاراکتر خود از برس، جوهر، کاغذ و سنگ‌های مرکباتی استفاده می‌کنند. مواد آن‌ها ادوات ضروری است که به چهار گنج مطالعه (known؛ Wénfáng Sìbǎo) معروف است. شکل، اندازه، کشش و نوع موهای موجود در برس، رنگ، تراکم جوهر، سرعت جذب و بافت سطح کاغذ از اصلی‌ترین فاکتورهای بدنی است که در هنر آن‌ها تأثیر می‌گذارد.

در خوشنویسی چینی، همه چیز مهم است، اما مجموعه‌ای از 5 معیار وجود دارد که هر خوشنویس باید دنبال کند تا آثار خود را به عنوان “هنر واقعی” در نظر بگیرند:

نوشتاری درست داشته باشند

قابل خواندن باشند

مختصر باشند

دارای متنی متناسب باشند

زیبا و دل‌انگیز باشند

حروف چینی: یک شگفتی فرهنگی برای کشف

فقط تصور کنید، دانستن نحوه خواندن و نوشتن چینی توانایی برقراری ارتباط با بیش از 1.3 میلیارد نفر را به شما می‌دهد! (اگرچه گویش‌ها و زبان گفتاری می‌توانند از منطقه‌ای به منطقه‌ی دیگر متفاوت باشند اما زبان نوشتاری همچنان یکسان است).